Miss Caesar

Eén van de grootste miseries om 'beter' te eten, in de zin van -bye-bye-kilo's- ondervind ik in het eten op gezinsmomenten. We hebben een fantastische voorraad lekkere dingen in huis - gelukkig maar - maar blijf daar maar eens af hé! Zelfs een simpele boterham met choco wordt op een bepaald moment een verleiding... Of ligt dat dan aan het zwakke karakter van de chocoladeverslaafde?  Al wat ik intussen kan vertellen is dat het geen goed idee is om gewoon mee te doen met de recordpoging bokes-met-choco-eten die hier soms aan de gang is. Daarnaast is het ook géén goed idee, wanneer iemand een halve boterham over heeft, die zomaar naar binnen te spelen. Eén zo'n kleine boterhammen heeft grote gevolgen! (Reken maar uit: 2x per dag 1 half boterhammeke x 3 kinderen op slechte dagen).  Brood uitsluiten is ook geen goed idee gebleken, net als eender welke voedingsgroep of andere dingen in het leven: wat niet mag is, lijkt nog toffer! Dus in plaats van volledig over te s

Ondanks het volgehouden "gezondere" eten, zijn het wat 'easy weken' geworden op eetvlak. Dit heeft te maken met andere dingen die meer aandacht vragen en verdienen. Zoals bij velen vermoed ik, is eten maken tijdens de week niet steeds hetgeen waar je tijd voor hebt en waar je bijgevolg ook minder naar uitkijkt. Ik probeer op zoek te gaan naar maaltijden die snel te bereiden zijn en die ik ook kan blijven gebruiken eens we terug FT werken. Albert Heijn pikt hier vrolijk op in. Een gezonde maaltijd zonder al te veel na te denken? Neem eens een verspakket! Alle nodige groenten, de curry en de kokosmelk zitten er al bij. Op de verpakking staat in koeien van letters wat je verder nog nodig hebt (wat geeneens zoveel is). Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het versnijden van zo'n pakket toch wel wat tijd vraagt maar dit los ik op door de curry de dag voordien al klaar te maken. Toen ik Instagram dit pakket toonde kreeg ik meteen de tip: let op met peper en curry, h

De dertig lonkt...   De "2" vervaagt zeer voorzichtig en zal binnenkort vervangen worden door een 3. Deze nieuwe voordeur blijkt belangrijker te zijn voor anderen dan voor mezelf. Het is nooit mijn bezorgdheid geweest hoe oud ik was, wel wat ik allemaal wou doen en al gedaan had. Ik kijk dan ook met heel veel plezier terug op mijn "twintiger-jaren". Hoewel ik ervan overtuigd ben dat het jaren zijn waar ik 'later-als-ik-oud-ben' enorm nostalgisch op terug zal blikken, blijf ik geloven in onze openingsdans: "The best is yet to come.". Blijven dromen, blijven fantaseren, blijven léven, dat is de enige manier om het onderste uit de kan te halen. De twintiger-jaren leverden me heel veel op, van 'geringd' zijn tot drie kleine (en grotere), schattige, lieve (maar niet altijd even onschuldige) pagadders. Van een job waarin ik me mocht (en nog steeds mag!) uitleven tot de "eeuwige" benoeming die me op papier (want met onde